Je wéét het. Natuurlijk wéét je het. Dat je het beter kan loslaten dan jezelf blijven vastbijten in die ene situatie. Je herhaalt het bijna als een mantra in je hoofd: “Ik moet het loslaten… gewoon loslaten…”
En toch. Het is 3 uur ’s nachts en je ligt wakker. Je hoofd speelt alle scenario’s opnieuw af. Wat je had moeten zeggen. Wat de ander anders had kunnen doen. Hoe het beter had gemoeten. En je denkt: “Ja maar,… hoe laat ik eigenlijk los?”
Welkom bij de club van bewuste, slimme mensen die perfect begrijpen wat ze zouden moeten doen, maar merken dat het in de praktijk verdomd lastig is. En dat is helemaal oké. Het is ok om het lastig te vinden en het is ok om nog niet te weten hoe je loslaat. Want loslaten is géén knopje dat je zomaar aanzet. Het is een proces. Eentje dat je stap voor stap kan leren.
Mijn persoonlijke worsteling met loslaten
Ik weet nog goed hoe ik er zelf in vastzat. Ik wilde alles onder controle houden: mijn werk, mijn agenda, mijn prestaties. Ik was bang om fouten te maken, bang om anderen teleur te stellen. Met als gevolg … Mijn hoofd zat zó vol dat ik ’s avonds uitgeput thuis kwam, zonder energie over voor mezelf of mijn gezin.
En ja, ik reageerde soms kortaf tegen mensen die daar niets mee te maken hadden. Mijn stress liep over.
Het keerpunt kwam toen ik besefte dat vasthouden mij niet sterker of gelukkiger maakte, maar juist gevangen hield in die strijd. Alsof ik water probeerde vast te klemmen, maar hoe harder ik mijn vuist sloot, hoe sneller het langs mijn hand wegstroomde.
Mijn eerste stap naar loslaten was heel klein: een e-mail verzenden zonder hem tien keer te herlezen. Of mezelf toestaan dat een presentatie “goed genoeg” mocht zijn, in plaats van perfect. En telkens ik dat deed, voelde ik een beetje meer ruimte ontstaan.
Ruimte om te ademen. Om creatief te zijn. Om te genieten van mijn werk.
Waarom loslaten je verder brengt dan vasthouden
Wanneer je blijft vasthouden, voelt het alsof je controle hebt. Maar in werkelijkheid kost het je bakken energie. Het houdt je stresssysteem constant aan en je gedachten draaien in cirkels.
De gevolgen merk je in het dagelijks leven:
- Je stelt belangrijke stappen uit, zoals die workshop geven waar je stiekem al maanden over droomt.
- Je voelt je sneller geïrriteerd en reageert nors op je omgeving.
- Je hoofd blijft vol, waardoor er geen inspiratie is voor nieuwe ideeën.
- Je raakt overweldigd en de kleinste tegenslag voelt als te veel.
Dit doortrekken naar de toekomst kan best confronterend zijn. Als je blijft vasthouden, sluipen de gevolgen er langzaam in. Misschien blijf je die workshop nog maanden voor je uit schuiven, omdat je telkens denkt: “Ik wacht nog even, ik ben er nog niet klaar voor.” Of je merkt dat je sneller geïrriteerd reageert, terwijl je dat helemaal niet wilt. En dat creatieve ideeënbrein van jou? Dat lijkt plots vooral vol te zitten met ruis in plaats van ruimte voor inspiratie.
Het gaat vaak niet van de ene dag op de andere, maar stapje voor stapje wordt het lastiger om vrij te bewegen. Tot je merkt dat je meer bezig bent met overleven dan met vooruitgaan.
En precies daar zit de kracht van loslaten. Want zodra je jezelf toestaat om die greep te versoepelen, gebeurt er iets verrassends: er komt ruimte. Ruimte om opgelucht adem te halen. De gelegenheid om opnieuw energie te voelen. De mogelijkheid om kansen te zien die eerst bedolven waren onder al dat piekeren.
Hoe de flip doe je dat, loslaten?
Goed, tijd voor de hamvraag. Want in theorie klinkt het prachtig, maar hoe laat je los als je hoofd op volle toeren draait?
Hier zijn vier inzichten die mij en mijn klanten helpen:
- Erken dat je vasthoudt.
Niet met oordeel, maar met mildheid. Zeg tegen jezelf: “Oké, ik houd dit nog vast.” Alleen al dit besef brengt beweging. - Voel wat er te voelen valt.
Loslaten is niet negeren. Soms houden we vast omdat we geen zin hebben in het ongemak eronder: teleurstelling, angst, schaamte. Door het even te voelen, geef je je systeem toestemming om te ontspannen.
👉 Mini-oefening: zet een timer op 3 minuten, sluit je ogen en vraag jezelf: “Wat voel ik in mijn lijf als ik aan deze situatie denk? Waar voel ik dit?” Adem zacht naar die plek. Dat is loslaten.
- Ontspan je greep op het perfecte plaatje.
Perfectionisme is dé kampioen in vasthouden. Alles moet kloppen, foutloos, goedgekeurd. Maar loslaten en perfectie? Die gaan niet samen. Geef jezelf toestemming om mens te zijn. - Creëer een loslaat-ritueel.
Ons brein houdt van duidelijkheid. Soms helpt een fysiek gebaar: schrijf je zorgen op en verscheur het blad. Ga wandelen en stel je voor dat je bij elke stap een stukje spanning achterlaat. Of leg een voorwerp dat je eraan herinnert in een doos en sluit die symbolisch af.
👉 Mini-oefening: kies één strategie uit die op dit moment bij je past. En voer die vervolgens uit. Plan het in als het nu niet meteen kan. Dat is loslaten.
Wat loslaten jou echt brengt
Loslaten betekent niet dat je opgeeft of dat je het eens bent met wat er gebeurd is. Het betekent dat je stopt met jezelf opnieuw pijn doen door eraan vast te houden.
En de winst?
- Rust in je hoofd. Eindelijk stilte in plaats van ruis.
- Meer zelfvertrouwen. Je merkt dat je stappen kan zetten zonder krampachtig alles dicht te timmeren.
- Verbondenheid. Je reageert milder, naar jezelf en naar anderen.
- Nieuwe energie. Doordat je systeem ontspant, komt er ruimte voor creativiteit en actie.
Ik heb het zelf ervaren: pas toen ik leerde loslaten, durfde ik kansen te grijpen en kreeg ik opnieuw plezier in mijn werk.
Hoe is dit voor jou?
Waar houd jij je vandaag nog aan vast?
En stel je eens voor wat er zou veranderen als je het niet meer hoefde te fixen, maar het er even mocht laten zijn.
👉 Voel je dat je hierin stappen wilt zetten, maar weet je niet goed waar te beginnen? Tijdens een gratis intakegesprek kijken we samen wat jou belemmert en hoe jij die rust kan terugvinden, zonder jezelf kwijt te raken.
Loslaten is geen luxe. Het is de natuurlijke gang van het leven. En je hoeft het niet alleen te doen.